Otizmle yaşamayı kolaylaştıran kitaplar
Farklılıklarımız zenginliklerimizdir. Bakış açımızı, hayatımızı derinden etkileyen her faklı unsur bizi bir adım ileriye taşır. Bazen bu durum zorlu yolların habercisi olabilir. Otizm de hem kişiyi hem de ailesini derinden etkileyen bir farklılık. Nedeni henüz maalesef çözülemedi. Otizmle yaşamanın kolaylığını sağlayacak kitapları sizler için derledik.
Rupert Isaacson, oğlu Rowan'a otizm teşhisi konduğunda, kendi deyimiyle yüzüne beyzbol sopası yemiş gibi olur. Birlikte at koşturmayı hayal ettiği oğlu, kendi dünyasında yaşayan bir otistiktir. Rupert, oğlunun bazen saatler süren öfke nöbetleri karşısında ne yapacağını bilemez haldedir. Aylar süren terapilerden de umut verici bir sonuç alınamaz. Belki de onunla hiçbir zaman gerçek bir baba-oğul olamayacaklardır. Derken bir gün mucizevî bir şey olur: Rowan, ilk kez birisiyle gerçek anlamda bir iletişim kurar. Bu kişi Betsy'dir.
Koşup kendisini ayaklarının dibine attığı Betsy. Onu toynaklarıyla ezmek yerine başıyla selamlayıp atlara özgü bir dille itaatkârlığını gösteren haşin kısrak. Ve Rowan konuşmaya başlar. Oğlundaki gözle görülür değişimler karşısında şaşkına dönen Rupert'ın aklına çılgınca bir soru gelir: Acaba dünya üzerinde atlarla tedavinin mümkün olduğu bir yer var mıdır? Cevap evettir ve bu yer Moğolistan'dır.
Altı bin yıl önce atların ilk olarak evcilleştirildiği yer. Şamanizm'in Budizm'le birlikte resmî din olduğu ülke. Oraya gidecek ve oğluyla birlikte at sırtında, bozkırların gizemli şifacılarını bulacaktır. Kim bilir belki de Rowan'ın otizmi, yaşamlarını karartmak yerine, büyük bir maceraya bir kapı açacaktır.
20 yıl önce farklı özelliği olan çocukların aileleriyle ilk tanıştığımda, çok farklı bir grup ile birlikte olduğumu kalbimin ve beynimin derinliklerinde hissetmiştim. Bir yanda çocukların farklılıklarını anladıklarında yaşadıkları o çaresizlik, güçsüzlük duyguları, öbür yanda ise bu durumla başa çıkabilmede ve kendilerini, ailelerini, yakın çevreyi ve toplumu değiştirme, geliştirme yönünde gösterdikleri büyük çabalar...
Sevgi parka gitmek için sabırsızlanıyordur ama otizmli kardeşi Barış'ı da götürmek isteyip istemediğinden emin değildir. Barış farklı davranan bir çocuktur. Örneğin, yemek yemek için girdikleri yerde ne sandviçlere ne de dondurmalara bakar. Orada ilgisini çeken tek şey tavanda yavaş yavaş dönen pervanedir. Parkta ablasının yumuşak bir ördek tüyüyle onu gıdıklamasından hoşlanmaz ama yüzünü sert zemine yaslayıp yerde yatmayı çok sever. Sevgi için Barış'ı anlamak zordur ama Barış parkta kaybolunca onu bulmanın en iyi yolunun dünyaya farklı gözlerle, yani Barış'ın gözleriyle bakmak olduğunu anlar.
Bugün bir kitap okudum. Otistik bir bayan hakkında… Zor bir çocukluk, geç tanı, sosyal, aile ve iş hayatında sorunlar… Birçok acı ve engele rağmen üniversite eğitimi, iki kitap ve Breda Belediyesi'nde çalışma hayatı… Bize çok şey anlatıyor bu hanımefendi ama ilk olarak her otistiğin aynı olmadığını söylüyor. Aynı değiller evet ama insanları damgalamayı bırakın, tüm zorluklara rağmen yarattıkları hayata saygı duyun ve onları tüm bu uğraşları için ayakta alkışlayın. Şimdi ayaktayım ve ellerim patlarcasına alkışlıyorum bu yürekli bayanı ve onun gibi, fiziksel, ruhsal ve zihinsel problemine rağmen hayata tutunan milyonlarca güzel yürekli insanı.
Kağan elinde olmadan yaptığı hareketler nedeniyle çoğu zaman ailesinin ve arkadaşlarının yanında zor duruma düşüyordur. Bu hareketlerin tik olduğunu söyleyen doktoru ona Tourette sendromu teşhisi koyar. Kağan, doktoruyla yaptığı görüşmeler ve ailesiyle arkadaşlarının anlayışı sayesinde sendromun yol açtığı sıkıntılarla baş etmeyi öğrenir.
