Sezai Karakoç'a göre şair kimdir, şiir neye denir?
Sezai Karakoç, şiir anlayışı üzerine oldukça derin fikirler öne sürmüş bir edebiyatçımızdır. Poetikasının önemli kısmını şiir ve şairliğe ayırır. İkinci Yeni'nin diğer kalemlerinin aksine şaire büyük görevler yükler. Karakoç, şairin kim, şiirin ise ne olduğu soruları etrafında kendi şiirinin kalbine giden yolun da ipuçlarını verir. Sizler için Karakoç'un şiirlerinin anlamını, şairler arasındaki duruşunu ve hayata bakış açısını inceledik.
Karakoç şairin farklı sanat ve bilim dallarına vâkıf olması gerektiğine inanır. Şairi birçok bilim ve sanat dalının birikimini kişiliğinde sentezleyen kişi olarak konumlandıran Karakoç, ondan mevcut varlığı, somut nesneyi yeni baştan yoğurmasını ve nesnenin özündeki tözü açığa çıkarmasını, yeni çağrışımlar türetmesini ister.
Bir bakıma şairin "yaratıcı" olmasını isteyen Karakoç, bu işe soyunan şaire bazı tavsiyelerde bulunmayı da ihmal etmez. Nitekim Karakoç'a göre nesnenin, varlığın özündeki ruhu göstermeye çalışan şairin maddî-somut gerçekliğe takılmaması ve zahirî dünyanın tuzaklarına düşmemesi gerekir. Çünkü şair, hayattan ve tabiattan daha güçlü bir hayatı isterken ve hep istediği hayatı ortaya koymaya çalışırken yaşanan hayat ona karşı çıkacak, bu karşılıklı direnişten, çekişmeden ve gerilimden de şairin trajedisi doğacaktır.
Karakoç, şairin, hayatın önüne çıkardığı güçlük ve sıkıntılardan daha güçlü olması gerektiğinin altını çizer. Şairi, sürekli bir kavganın içinde kaldığını unutmaması konusunda uyaran Sezai Karakoç, şairin hem kavga hem de barış adamı olduğunu, insanlarla ve insanlıkla gereğinde en yüce ve sarp savaşı yaptığı gibi en özverili barışı da imzalayacağını belirtir.
Karakoç, şairin, hayatın önüne çıkardığı güçlük ve sıkıntılardan daha güçlü olması gerektiğinin altını çizer. Şairi, sürekli bir kavganın içinde kaldığını unutmaması konusunda uyaran Sezai Karakoç, şairin hem kavga hem de barış adamı olduğunu, insanlarla ve insanlıkla gereğinde en yüce ve sarp savaşı yaptığı gibi en özverili barışı da imzalayacağını belirtir.
Burada üzerinde durulması gereken önemli nokta, Karakoç'un şairi, insanlıkla ve insanla yapılan barışın muhatabı olarak görmesidir. Şair, insanlığın ortaya koyduğu duygu ve düşünceleri değerlendiren, yargılayan üstün insandır. Daima bir iç çelişki ve bunalım içinde yaşasa da insanlığın dertlerine manevî bir çözüm önermesi gerekir. Çünkü şair, bütün insanların çilesini yüklenmiştir. İnsanın, tek başına göğüsleyemeyeceği şahsî acıları, ancak şairin gayretiyle hafifler, çekilir hâle gelir
