Türk halk biliminin kurucusu: Pertev Naili Boratav
Halk bilimi, milletlerin geleneksel ifade biçimlerini, sözlü ve yazılı edebiyatlarını, müziklerini, efsanelerini, törenlerini ve diğer birçok kültürel unsuru inceleyen disiplindir. Bu alanda yapılan çalışmalar, bir topluluğun inançlarını, değerlerini ve yaşam tarzını anlamak ve köklü geçmişini, kültürel mirasını korumak ve gelecek nesillere aktarmak için önemli bir başvuru kaynağıdır. Türk halk biliminin de bu alanda faaliyet göstermesi, Türk kültürel unsurlarının devamlılığını sağlamak ve gelecekte de bu zengin mirası sürdürmek açısından son derece önemlidir.
Türkiyat çalışmalarına katkıda bulunan yabancı araştırmacılar
🔸 *Türk halk edebiyatını, dolayısıyla Türk halkiyatını bir ilim konusu olarak ele alan ilk isim Ignacz Kunoş'tur. Rumeli ve Anadolu'nun çeşitli yörelerinden derlediği metinleri 1887'den itibaren sistemli bir şekilde yayımlamaya başlayan Kunoş, 1925 yılında Ankara'da verdiği konferansları da Türk Halk Edebiyatı adıyla kitap haline getirdi (İstanbul 1925).
🔸 Kunoş'tan sonra Gyula Németh, Georg Jacob, Friedrich Wilhelm Radloff, Friedrich Giese, Theodor Menzel, Hellmut Ritter, Otto Spies, Walter Ruben, Wolfram Eberhard, Georges Dumézil, Jean Deny, Edmond Saussey, Bela Bartok, Ulla Johansen, Felik Luschan de aynı çalışma yöntemiyle Türk halkiyatı üzerinde önemli araştırmalarda bulundular.
(bkz.*İslam Ansiklopedisi)
Türk halk bilimi sahasında çalışma yapan Türk önemli akademisyenler
🔸 Başlangıç bu yana, Türk halk bilimine katkı veren birçok araştırmacı, akademisyen vardır. Her birinin katkısı şüphesiz çok değerlidir. Katkı veren araştırmacılardan birkaçı:
◾ Ziya Gökalp
◾ M. Fuad Köprülü
◾ Pertev Naili Boratav
◾ Mehmet Kaplan
◾ Rıza Tevfik Bölükbaşı
◾ Halil Bedî Yönetken
◾ Ahmet Kutsi Tecer
◾ Ahmet Süheyl Ünver
◾ Şükrü Elçin
◾ Saim Sakaoğlu
◾ Eflâtun Cem Güney
◾ Sedat Veyis Örnek
◾ Bahaettin Ögel
◾ Selim Sırrı Tarcan
