Abdülhamid döneminde resim
Batılılaşma hareketinin başlangıcı olarak görülen 18. yüzyılda minyatür sanatı yerini duvar resme, 18. yüzyıl sonu 19. yüzyıl başında ise tuval resme bıraktığı görülür. Bu ilk resim denemeleri askeri amaçla, mühendislik eğitimine katkı sağlaması için asker ressamlardan oluşan bir grup tarafından ortaya koyulmuş primitif ve natüralist eğilimdedir.
Osmanlı Devleti hükümdarları Avrupalı sanatçılara her zaman yakın mesafede durmuş, kendi saltanat dönemlerinde birçok Avrupalı sanatçıları ağırlamış ve onlara çeşitli resimler yaptırtmışlardı.
III. Selim dönemine Melling damga vurmuş, II. Mahmud döneminde Fransız Alexandre-Gabriel Decamps, Abdülmecid döneminde Rus Ayvazovskiy, II. Abdülhamid döneminde ise Fausto Zonaro öne çıkmıştı.
Zonaro, son saray ressamı oldu ve belge niteliği taşıyan çok sayıda eser bıraktı. Türk halkının doğal hallerini, sokaklarını, İstanbul manzaralarını çizdi, saray bahçesinde ve odalarında II. Abdülhamid ile kızı Refia sultanın portresini çalıştı.
Abdülmecid Efendi, Sultan Abdülaziz'in oğlu olup gençlik yılları II. Abdülhamid'in saltanat yıllarına denk gelmişti. II. Abdülhamid'in hanedan mensuplarına uyguladığı disiplin ve eğitim ortamında büyüyen Abdülmecid Efendi, alafranga yaşama ilgi duyan, piyano çalıp resim yapan biri olarak öne çıktı.
Osmanlı Ressamlar Cemiyeti'nin kurulmasına öncülük eden Abdülmecid Efendi, Şişli Atölyesi'ne destek sağlayan, çeşitli karma sergilere katılan sanatsever biriydi.
Yapmış olduğu resimlerle Osmanlı hareminin nasıl batılılaştığını ve Avrupalı yazarlara olan aşinalıklarını tüm gerçekçiliğiyle ortaya koydu. Yaptığı resimlerin gerçekle oldukça fazla benzemesi sanatındaki ustalığını gösterir niteliktedir.
Beyaz Tarih
