Mahya sanatı nasıl doğdu?

İlk mahyanın kuruluşuna dair bir başka olay ise Sultan III. Ahmed'in sadrazamı Damat İbrahim Paşa'ya ait bir emirnameye dayanıyor.

Lale devrine ait olan bu emirname, mahyalarla ilgili en eski belge olma özelliğini taşıyor; ancak onun bizi ilk mahyanın kuruluşuna götürdüğü söylenemez. Çünkü belgede aynı anda bütün selâtin camilere mahya kurulması emrediliyordu.

O dönem İstanbul'da sayıları oldukça artan selâtin camilerin, her birine aynı anda mahya kurulması için, elbette bu sanatın artık olgun bir hale gelmiş olması ve ustalarının da yetişmiş olması gerekiyor.

Zira devrin teknik şartları göz önünde bulundurulduğunda, mahya kurma işinin ne denli zor olduğu ve beceri gerektirdiği aşikâr.

Bu zorlu sanatın bir olgunlaşma, eskilerin tabiriyle "tekâmül" sürecinin olması gerektiği göz önünde bulundurulduğunda, mahya tarihinin daha eskilere dayandığı sonucu ortaya çıkıyor.

Peygamberimiz Ramazan ayını nasıl geçirirdi?

O dönemde Ramazan aylarında, İstanbul'daki selâtin camilere yayılan mahya kurma geleneği, halk tarafından da büyük ilgiyle karşılanıyordu.

Öyle ki artık her semtin halkı, kendi camilerinde de mahya kurulması için padişaha arzuhâlde bulunuyordu.

Tüm selâtin camilere mahya kurulması için ferman çıkarıldığında, Eyüp Camii'nin minareleri henüz mahya kurulacak kadar yüksek değildi. Mahya kurulması için camiye iki şerefeli yüksek minareler inşa edildi.

Üsküdar'daki Mihrimah Camii de, tek minareli olduğu için buraya mahya kurulamıyordu. Üsküdar halkının semtlerinde mahya olmamasından şikâyet etmeleri üzerine, Mihrimah Camii'ne sonradan bir minare daha eklendi.

Mahya kelimesinin etimolojik kökenine dair net bir bilgi olmasa da, Ahmed Rasim ve Şemseddin Sami'nin bu konuda görüşleri bulunuyor.

Ahmed Rasim "mahya" sözcüğünün Farsça "mahiye" kelimesinden türediğini söylüyor. Mahiye ise, Farsçada "aya özgü", "ay gibi" anlamlarına geliyor.